Ακούγονται πολλά για την κοινωνική επιχειρηματικότητα τα τελευταία χρόνια και ειδικά μετά την ψήφιση του νόμου 4019/11 που οριοθετεί την έννοια των κοινωνικών επιχειρήσεων. Καλό είναι να λεχθεί ότι το κοινωνικό πρόσωπο της επιχειρηματικότητας δεν πρέπει να περιορίζεται σε αυτό που πρεσβεύουν οι κοινωνικές επιχειρήσεις αλλά υπό την πλατιά έννοια, όλες οι επιχειρήσεις να δείχνουν ευαισθησία, ενσυναίσθηση και σεβασμό προς την κοινωνία. Η επιχειρηματικότητα είναι μία και όταν αναφερόμαστε σε αυτήν, θα πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας την έννοια της βιωσιμότητας καθώς και την πραγματοποίησης κέρδους μέσα από την επίτευξη των σκοπών.
Υπάρχουν διάφοροι μύθοι που έχουν δημιουργηθεί, γύρω από την κοινωνική επιχειρηματικότητα, όπως
#μύθος 1: Η κοινωνική επιχειρηματικότητα αναφέρεται σε οντότητες μη κερδοσκοπικές
Πρέπει να γνωρίζουμε ότι οι κοινωνικές επιχειρήσεις αποσκοπούν στο κέρδος αλλά το μοιράζονται δημοκρατικά
#μύθος 2 : Επιλέγω να δημιουργήσω μια κοινωνική επιχείρηση επειδή στην ίδρυση της δεν προϋποθέτει κάποιος εταίρος να έχει ασφάλιση ΟΑΕΕ .
Ναι είναι σωστό αυτό αλλά εφόσον κάποιος εργαστεί κάποιος στην κοινωνική επιχείρηση, εταίρος ή μη, χρειάζεται να ασφαλιστεί.
#μύθος 3: Η κοινωνική επιχειρηματικότητα αποτείνεται σε «ευαίσθητους», «κουλτουριάρηδες»& «alternative» ανθρώπους
Είναι αφελές να έχουμε μια τέτοια θεώρηση για τους κοινωνικούς επιχειρηματίες που εκτός από κοινωνικές ευαισθησίες, Χρειάζεται να έχουν επιχειρηματική κουλτούρα και παιδεία
#μύθος 4: Ιδρύω κοινωνική επιχείρηση για να επωφεληθώ από τις ευεργετικές διατάξεις.
Είναι ωφέλιμο να έχουμε στο νού μας ότι καταργείται η κοινωνική εταιρία αν αποδεικνύεται ότι ΔΕΝ επιτελεί ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΣΚΟΠΟ
Οι κοινωνικές επιχειρήσεις γεννήθηκαν και παρουσιάζονται ως η «αυτοθεραπεία» που επέλεξε η ανθρωπότητα για να επιλύσει υπαρκτά προβλήματα που την ταλανίζουν. Είναι μια ουδέτερη ζώνη ανάμεσα στον ακτιβισμό & στην επιχειρηματικότητα.
Έτσι στην πραγματικότητα χρειάζεται να ισχύουν τα παρακάτω:
#αλήθεια 1: Το κέντρο του ενδιαφέροντος των κοινωνικών επιχειρήσεων (θα πρέπει / θα έπρεπε να) είναι Η ΑΝΘΡΩΠΙΑ & η ανάδειξη της
#αλήθεια 2: Οι κοινωνικές επιχειρήσεις στηρίζονται στην συλλογικότητα, στην σ συνεργατικότητα και στο ομαδικό Πνεύμα για την επιτέλεση των σκοπών καθώς και χρησιμοποιούν οριζόντια μοντέλα διοίκησης και ηγεσίας
#αλήθεια 3: οι κοινωνικές επιχειρήσεις επιχειρούν αλλιώς, δεν λειτουργούν με τους κανόνες του ανταγωνισμού και λειτουργούν όπως ο «σολωμός» που κολυμπά ενάντια στην ροή του ποταμού
#αλήθεια 4: οι κοινωνικές επιχειρήσεις αποβλέπουν σε αυτό που λέμε Ηθικό Εμπόριο και διαπνέονται από την αρχή: «Κάνε στους άλλους αυτό που θα ήθελες να σου κάνουν» δηλ. πρόσφερε προϊόντα & υπηρεσίες με ενσυναίσθηση
#αλήθεια 5: Με την κοινωνικές επιχειρήσεις επιτυγχάνεται αυτό που λέμε Εκδημοκρατισμό της επιχειρηματικότητας
Η κοινωνική επιχείρηση συνδυάζει ισάξια την επιχειρηματική λειτουργία και την βιωσιμότητα μαζί με την κοινωνική προσφορά.
Άνθρωπος-κλειδί για την κοινωνική επιχείρηση είναι ο κοινωνικός επιχειρηματίας που έχει τα παρακάτω χαρακτηριστικά:
– είναι παθιασμένος
– έχει ήθος
– έχει πείσμα
– σκέπτεται επιχειρηματικά
– στοχεύει στην επίλυση κοινωνικών προβλημάτων
– δημιουργεί βιώσιμες λύσεις
Τι διαφοροποιεί την κοινωνική επιχείρηση από έναν μη κερδοσκοπικό οργανισμό:
– Η επιχειρηματική οπτική.
– Υπάρχουν κέρδη αλλά χρησιμοποιούνται για την εκπλήρωση του σκοπού και για α αύξηση των θέσεων εργασίας
– Τα οικονομικά κριτήρια λειτουργίας.
– Ο συνδυασμός πόρων (εσόδων) από την αγορά και εκτός αγοράς (επιδοτήσεις).
Τι είναι τελικά οι κοινωνικές επιχειρήσεις;
Είναι ένας άλλος τρόπος δημιουργίας, παραγωγής και επιχειρείν με βασικές συντεταγμένες:
την κοινωνική στόχευση
τη συλλογική οργάνωση και λειτουργία
το αλληλέγγυο επιχειρηματικό πνεύμα
και συνιστά ένα προνομιακό πεδίο καινοτόμων και ευρηματικών προσεγγίσεων και πρωτοβουλιών, ειδικότερα για νέους επιστήμονες, σε όλους τους τομείς οικονομικής δραστηριότητας
Με άλλα λόγια τα κριτήρια για τον καθορισμό μιας Επιχείρησης ως κοινωνικής είναί τα παρακάτω:
Κοινωνικά κριτήρια:
- Πρωτοβουλία που ξεκινάει από μία ομάδα πολιτών
- Δημοκρατικό σύστημα λήψης αποφάσεων
- Συμμετοχικός χαρακτήρας στην άσκηση της διοίκησης και των δραστηριοτήτων
- Περιορισμένης έκτασης διανομή κερδών +
- Εμφανής κοινωνικός σκοπός/κοινωνική ωφέλεια
Οικονομικά κριτήρια
- Αυτονομία στη διοίκηση και διαχείριση
- Ανάληψη επιχειρηματικού/ οικονομικού κινδύνου
- Υπαρκτό επίπεδο αμειβόμενης απασχόλησης / δεν είναι εθελοντισμός
- Συνεχής οικονομική δραστηριότητα στην παραγωγή αγαθών
Μερικά στατιστικά στοιχεία σχετικά με την κοινωνική επιχειρηματικότητα στην Ευρώπη
– 2 εκατομμύρια επιχειρήσεις/οργανισμοί του Τομέα της Κοινωνικής Οικονομίας (περίπου το 10% του συνόλου των ευρωπαϊκών επιχειρήσεων)
– απασχολεί πάνω από 11 εκατομμύρια εργαζόμενους, (8% της μισθωτής απασχόλησης ή 6% της συνολικής απασχόλησης)
– ειδικά στην Γαλλία, η Κοινωνική Οικονομία αποτελείται από περίπου 215.000 φορείς (181.000 ενώσεις, 25.000 συνεταιρισμούς, 6.672 αλληλοβοηθητικά ταμεία, 1.177 κοινωφελή και άλλα ιδρύματα ) και καλύπτει το 10% της συνολικής μισθωτής απασχόλησης της χώρας. Απασχολεί 2,3 εκατομμύρια εργαζόμενους (54% εξ’ αυτών γυναίκες) και ειδικότερα απασχολεί κατά μέσο όρο 11 μισθωτούς ανά επιχείρηση (αντίστοιχος Μ.Ο. ιδιωτικού κερδοσκοπικού τομέα 8 μισθωτοί). Δημιουργούνται περίπου 100.000 νέες θέσεις εργασίας κάθε χρόνο
– Η αντίστοιχη «εικόνα» της Κοινωνικής Οικονομίας στην Ελλάδα είναι Ισχνή παρουσία πρωτοβουλιών της Κοινωνικής Οικονομίας. Περίπου 70.000 εργαζόμενοι-μέλη: 2,9% της μισθωτής απασχόλησης ή 1,8% της συνολικής απασχόλησης (συμπεριλαμβανομένων των εργαζομένων στους αγροτικούς συνεταιρισμούς, ιδρύματα, ενώσεις, κλπ) . Αυτό κυρίως οφείλεται στην πρόσφατη θεσμική αναγνώριση του Τομέα (πρόσφατος Ν. 4019/2011 για την Κοινωνική Οικονομία και Κοινωνική Επιχειρηματικότητα) ενώ βρίσκεται σε εξέλιξη το Σχέδιο Δράσης για την ανάπτυξη του Τομέα.
ΥΣ. Διάβασες το μανιφέστο των μικρών επιχειρήσεων; Αν όχι θα το βρεις εδώ !
Καλημέρα!
Stay positive!